Usandım Ben

Hayat kapı ben dilenci
Döve döve usandım ben
Ağzımda yavan lokmayı
Geve geve usandım ben

Almadım balın tadını
Duyarım börek adını
Sefalet denen kadını
Seve seve usandım ben

Kovanıma girmez arı
Kılavuz edindim körü
Yayla sanarak bozkırı
Öve öve usandım ben

Bozmam insan dizisini
Meletmem halk kuzusunu
Yüreğimin sızısını
Ova ova usandım ben

Gardaş bezdim gözyaşımdan
Bina yapmazlar taşımdan
Felaketleri başımdan
Sava sava usandım ben

***

Kaldı

Akıl zamanında fikir gününde
Her şey serseriye deliye kaldı
Yaralı hastane ilaç istemez
Tedavi tekkeye ölüye kaldı

Cehaletin gemileri yürüdü
Alimlerin limanını bürüdü
Bağımızın meyveleri çürüdü
Herkes bir kurumuş çalıya kaldı

Düşünceler bir kenara atıldı
Güllerimiz hoyratlara satıldı
Fikir ırmağının önü tutuldu
Kurtuluş hançere palaya kaldı

Gardaş kıştan değil sözden üşüyor
Cahil mantık sınırını aşıyor
İnsanlar perişan halde yaşıyor
Dünyamız tufana doluya kaldı

***

Zaman Değil

Bağırıp durma boşuna
Hı diyecek zaman değil
Taş vursalar da başına
Yo diyecek zaman değil

Pis oturdu temiz posta
Evi çürük yaptı usta
Kağnı kırık öküz hasta
Ho diyecek zaman değil

Bizim hançer bize batar
Körlerden olur mu katar
Pınarda yılanlar yatar
Su diyecek zaman değil

Menzile varılmaz yolsuz
Kovanlar sevilmez balsız
Kimi korkak kimi halsiz
Ha diyecek zaman değil

Eskimez Gardaş’ın şalı
Gül donuna girdi çalı
Tekke viran derviş deli
Hu diyecek zaman değil